Afgelopen nacht om 5 uur in de morgen werd ik plotsklaps wakker. Ik was verbaasd en zo ongelooflijk blij dat ik met mijn ontstoken arm, pols en hand zonder veel pijn kon draaien. Ik was zo blij dat ik er eigenlijk direct uit wilde. Blijheid dat ik vrijwel pijnvrij ben en verdrietig dat ik 6 dagen zoveel pijn had moeten doorstaan.
Iedere keer weer een stukje verder
Dit is mijn leven vanuit twee culturen, een echte Nederlander met onwijs veel Moluks in mij. Iedereen kent mij als positief, voortvarend, gedreven, echte mensen-mens die alles weggeeft aan zijn medemens, omdat ik de mens blij wil zien of dat wil geven.
Mijn heftige ontstekingen van de afgelopen 6 dagen hebben mij wederom gebracht dat ik opnieuw aan het stuk “waardering’ moet werken, samen met mijn vader Johannes. Mijn vader was een krachtpatser, echte leider, lief voor zijn kinderen, alleen in een andere (oorlogs)overlevingstijd.
Een dag eerder...
Het dubbele in mij als een soort Dubbele Moraal. Enerzijds ben ik zo blij, euforisch, energiek, horizon-verbredend en Anderzijds sterf ik van de pijn in mijn linkerarm en pols van de spanningen die in mijn lijf zitten en eruit moeten. Nu geen Jicht maar heftige ontstekingen.
Jantje Lacht en Jantje Huilt.
Wat is het nu echt?
Gisteravond stierf ik weer van de pijn en voordat ik ging slapen en vroeg Joanna aan mij: Wat is nu daadwerkelijk de reden dat je zo heftig pijn hebt? Ik kreeg nu vrij snel het antwoord (achteraf gezien) dat het om “waardering” gaat die ik nog niet gehad van mijn vader. Toen ik dat uitsprak werd mijn arm, pols en hand zachter en dacht ik: dit is het Adrie!
Ik heb contact gezocht met mijn vader (uiterst strenge vader voor mij geweest) en ik heb zitten lachen in bed hoe wij nu contact met elkaar hebben, alleen nu vanuit de hemel en ik hier op aarde.
Als kind kreeg ik letterlijk mee dat ik extra menselijke gaven had, systemisch klopt het, maar ik was uitsluitend geïnteresseerd om profvoetballer te worden.
Nu zijn wij echte vrienden en heb ik hem nodig als vader die zoveel van mij als kind al verlangde omtrent mijn hersenen en vooral mijn extra gaven als sjamaan, medicijnman of die wijze oude Talakua. Ik begrijp het vanuit zijn positie, als kind begreep ik er geen reet van, ik was lief, er werd veel van mij gevraagd of geëist, zo heb ik dat ervaren… maar, maar, maar, er was nooit die “Waardering” die ik als kind van zijn vader wilde.
Ik heb daar heel mijn leven last van gehad, ik kan alles, ik deed alles, maakte foutjes, magistrale zaken en dingen gedaan, maar, maar… ik was eenzaam omdat mijn vader onwijs streng was voor mij, ook lief, maar die “Waardering” mis ik en miste ik.
Iedere keer weer een stukje verder
Dit is mijn leven vanuit twee culturen, een echte Nederlander met onwijs veel Moluks in mij. Iedereen kent mij als positief, voortvarend, gedreven, echte mensen-mens die alles weggeeft aan zijn medemens, omdat ik de mens blij wil zien of dat wil geven.
Mijn heftige ontstekingen van de afgelopen 6 dagen hebben mij wederom gebracht dat ik opnieuw aan het stuk “waardering’ moet werken, samen met mijn vader Johannes. Mijn vader was een krachtpatser, echte leider, lief voor zijn kinderen, alleen in een andere (oorlogs)overlevingstijd.
Plezier
Nu mag ik leven, met mijn kinderen, met mijn gezin, Joanna en Julia en met mijn missie… mensen blij maken, gezond en vooral innerlijke en uiterlijke PLEZIER. Dat is mijn levensmotto.. PLEZIER.. ook al ga je bijna dood, heb je het moeilijk, PLEZIER helpt je startbasis homogener te maken om over je eigen schaduwen te stappen.
Mijn ochtend-verdriet en blijdschap vertaalt in mijn zaterdagmorgen parodie op mijn mooie leven en harde lessen. Net topsport.
Om mijn plezier te versterken ga ik zo naar de kapper om mijzelf te laten verzorgen.
Goed en vooral Plezierig weekend met veel liefde en respect voor jezelf.
Ciao.. A3
